Hot hot hot!

Yessss! Daar zijn we dan: Kuala Lumpur Malaysia! Na 2 dagen reizen en een nachtje op het vliegveld van Guangzhou in China te hebben doorgebracht (geen aanrader! er zaten leuningen op de stoelen: zittend slapen is best lastig) zitten we nu in (nee he:)CHINATOWN Kuala Lumpur. Even niet goed opgelet waar het hostel zat... ('centraal' klonk goed) Maar we zijn hier nog een dagje en dan vertrekken we morgen richting het noorden, ofwel de stranden! We zijn naal het harde werken/reizen wel aan 'vakantie' toe..! En we willen jullie niet jaloers maken, maar toch even: It is gonna be a WARM Christmas for us! Het is hier heerlijk! Van cold cold cold (Mongolia) naar de warmte van het zuiden. Tibet was ook warm, (echt!) maar hier is hethelemaaltop!Jorin vind het zelfs iets te (benauwd), dus gaan we snel naar de zee. Verder hebben we de highlights van Kuala Lumpur een beetje bekeken, nou ja vooral van buitenaf, want niet bijster interessant. Als iemand leuk wil shoppen: Kuala Lumpur komt na Beijing op de 2e plaats in Azie, tot nu toe dan (heb ook goede hoop voor Bangkok!)Ik betreur weer stiekemdat we aan het backpacken zijn, want het is hier ook al supergoedkoop... Doen ze expres: echt afkicken alsvoormalig shopaholic hierzo!Er gaat trouwens wel een pakket naar NL morgen. Want wie heeft er nog winterjassen en mutsen e.d. nodig hier!?Foto's komen binnenkort!

Advertentie: TE KOOP: 2 warme groene legerjassen maat L en XLvan het merk Slika, slechts 1 maand en 5 dagen zeer intensief gebruikt en toch ZGAN! Multifunctioneel: Jas, slaapzak, kussen entent (dames de L valt zeer ruim uit!) in een! Worden over ruim 3 maanden verwacht aan Jorins adres in Meppel(Maart kan best koud zijn), ivm zeepost. We willen nog naar Australie, dus gelieve een goed bod te plaatsen.

Can I have some oxygen please???

Joepie een gelukje in de trein!. Een zespersoonscoupe helemaal voor ons alleen! Geen stinkende, rochelende Chinezenbij ons in eente krap hok dit keer!De Qinghai-Tibet railway is nog vrij nieuw (2006) en ziet er net wat meer luxe uit dan de andere Chinese treinen waar wij tot nu toe mee gereisd hebben. Met als extra toevoeging natuurlijk de'zuurstoftoevoertjes' overal in de trein. Want ja ja, dit was niet zomaar een treinreis, maar een over grote hoogten: het hoogste punt dat we zouden bereiken was 5080 meter! Dus helemaal spannend,omdat we niet wisten of en wat we hiervan zouden merken.De eerste dag, totaal duurde de reis 48 uur, merkten we nog niet echt wat. Maarvrijdagavond begonnen de verpakkingen van de koekjes en de flessen water echt bol te staan door de drukvermindering en kregen we wat lichtehoofdpijn, maar verder geen bijzonderheden. 's Nachts werd ik wakker met echt barstende koppijn, ik voelde mezelfnet zo'n bolstaande verpakking die ieder moment uit elkaar kon knallen. Ik moest ook nogplassen, dus op naar het toilet, Het toilet aan 'onze kant' dus het dichtstbijzijnde, zat op slot, dus moest ik naar de andere kant van de wagon. Mooi balen, want daar zat een Tibetaan, dieslechts eenaantal uren geleden was ingestapt en direct al de geur droeg,die het Mongoolse vrouwjte in de Trans-Mongolie-Express pas na 4 en halve dag niet wassen had ontwikkeld... Ofwel ik moest langs de oude-zure-kaas-knakker, zoals we hem al hadden omgedoopt. Shit, dit toilet was ook op slot. En nu was ik nog misselijk ook.De trein reed ook langzamer, wat dus betekende dat we gingen stoppen en dat daarom de toiletten op slot waren gedraaid. Na een half uur, oh hell, gingen we goddank eindelijk verder. Gelukkig ben ik daarna weer in slaap gevallen, maar een tijdje later werd ik weer wakker en nu voelde ik me echt absoluut niet goed. Zo'n verschrikkelijke hoofdpijn, misselijk, duizelig en kortademig! Ik kon nog net Jorin wakker maken en uit mijn strot krijgen dat het niet goed ging. En toen ging ik onderuit. Het volgende moment dat ik weet is dat Jorin en een treintippy bij me stonden en ik een zuurstofslang in mijn neus had. Gelukkig ging het toen weer beter. Maar het was best eng en Jorin was zich helemaal rot geschrokken toen ik van mijn stokje ging en zowat aan het hyperventileren was. De rest van de nacht heb ik de zuurstofslang ingehad. Het was ook wel rond dat hoogste punt dat ik die problemen had. Maar 's morgens ging het alweer beter en 's middags was ik in staat weer wat te eten. En nu is alles wel weer ok. We zijn nu in Lhasa en ondanks bovenstaand verhaal ben ik heel blij dat we hier zijn,want het is hier echt prachtig. De mensen zijn hier zo schatiig, er zijn veel nomaden in kleurrijke klederdracht die ons allemaal net zo lachend bekijken als wij hen, maar echt op een leuke manier. Het enige wat het af en toe verpest zijn de Chinese soldaten die zwaarbewapend langsmarcheren en op iedere straathoek staan. Maar het lijkt of de Tibetanen zich hierhelemaal niks van aantrekken, ze kijken er niet eens naar.Vandaag zijn we al naar2 tempels geweest.Enhet is toch wel heel fijn dat we een gids hebben, die ons alles uitlegt, anders loop jeer ook maar wat rond zo van: 'Oh mooi, maar wat is het.?' Het is allemaal erg indrukwekkend envooral heel erg mooi met al die kleurtjes, maar bovenal dus het volk. Morgen gaan we naar Potala Palace en nog een tempel. Zal wel weer afzien worden, wantals we trappen moeten lopen, komen we als een hijgend trekpeerd boven... Maar we hebben een reservezuurstofflesje en hier zit een oxygenbar in het hotel. Weer eens wat anders dan regulier cafe: 'gezellig ff een O2tje halen... '

PS Bedankt voor alle felicitaties, we hebben Jorins verjaardag samen met een 8-persoonstaart en een fles zuurstofgevierd!

Panda's, Tai-Chi en the Big Buddha!

Sinds ons vertrek waren we niet meer zo vroeg opgestaan: om 7 uur ging de wekker. Jaaaa Pandatijd!!! Na Jorin het bed uit te hebben geknuppeld gingen we richting het pandapark. Voor het eerst dat we iets georganiseerd hebben gedaan, omdat volgens het boek het niet te doen was om met het openbaar vervoer te gaan. De panda's waren echt superschattig!Gezellige vetzakken die een beetje met elkaar aan het knokken waren,bamboezaten te bikken eneen aantal sliepen erin bomen. Zag er grappig uit, zo'n doorgebogen tak, waar dan zo'n grote beer op ligt!We hebben ook panda's van een maand en 4 maanden oud gezien, die waren helemaal leuk, maar daar mocht je geen foto's van maken. Wel wouden ze je voor het luttele bedrag van 100 euro zelf fotograferen met een babypanda... Toen we weggingen was het opeens superdruk in het park. Allemaal missen uit diverse landen kwamen in het park op bezoek, ook Miss Holland trouwens. Even laterwerd er een microfoon onder mijn neus gedrukt voor een interview. Het was kennelijk een big deal dat die missen er waren. Zo van: 'Ben je niet dolgelukkig dat net vandaag zij hier zijn en jij dacht dat er alleen maar wat panda's zouden zijn, wat een mazzel voor jullie!' Uhu.... Een hosteltippy zei 's avonds dat ze me op tv had gezien. Humor! De volgende dag naar de Big Buddha. En of ie Big was! Ook zeer gaaf om te zien. Maar hetgeen waar China en dan vooral de Chinezen echt punten bij ons mee hebben terugverdiend is wel People's Park, hier in Chengdu! Hier komen allemaal mensen bij elkaar om in groepjes te dansen, tai-chi-en, zingen, badmintonnen, schaken, theedrinken en weet ik nog wat meer. Zo'n leuke sfeer hangt er daar! Dat is het Chinadat ik wou zien!We kwamen gisteren met een Chinees in gesprek die, voor de verandering, Engels sprak en hij vertelde dat men hier geen centrale verwarming heeft in deze stad en dat daarom iedereen hierbij elkaar komt in plaats van thuis in de kou te zitten. Vanmorgen vroeg ben ik er in mijn eentje naartoe gegaan. Ik kwam aangelopen en kreeg meteen van een ouwe Chinees een badmintonracket in de handen gedrukt. Dus heb ik nog een tijdje staan badmintonnen. Oh en het eten is hier zo verschrikkelijk lekker! In heel China trouwens. Ze hebben hier alleen verschrikkelijk scherpe kruiden, waar we ons maar niet aan gewaagd hebben. Op zich kan ik steeds beter tegen scherp eten. Maar Sichuan-kruiden schijnen vroeger door tandartsen te zijn gebruikt als verdovingsmiddel en hebben de nasmaak van gootsteenontstopper... Andere keer maar!

We love China! (jammer dat er zoveel Chinezen zijn...)

Goed, dus weer een treinreis. Dit keer dus van Xi'an naar Guangyuan.11 uurtjes.Hier moesten we overstappen op de bus naar Langzhong. Het dorpje waar de tijd had stil gestaan, volgens de Lonely Planet. ('het boek')Ok let's go! Nou de treinreis van de vorige keer alsmede het toilet waren nog een feestje vergeleken bij wat we hier aantroffen, maar daar zal ik jullie verder niet meer mee vermoeien. We spraken op het station trouwens 2 Poolse mensen en die hadden nog een veel erger verhaal over een plee in een Oekrainse trein, waar de stront een halve meter boven het gat uit kwam en het touw aan de deur 'het slot' en je houvast was om erboven te hangen... In'het boek'stond al dat buitenlanders de toiletten traumatiserend zouden vinden. Endeze met mede-reizigers als ware het oorlogswonden werden besproken. Very true dus. Anyway, na 11 uur geen slaap, want het bleek een stoptrein te zijn (elk half uur een stop), was daar nog de uitdaging van het tickets kopen voor de bus. In Guangyuan hadden ze al lang geen buitenlander meer gezien, want we werden nagewezen op straat en uit/toegelachen. Gelukkig had een van de hosteltippy's in het Chinees opgeschreven dat we kaartjes konden kopen. Binnen een half uurtje hadden we ze en binnen een half uur gingen we ook al vertrekken. Mooi, want we hadden ook geen reden om hier te blijven. Industriestad, plutoniumreactor in de buurt: wegwezen dus, misschien lekt ie wel en voor je het weet zie je er zelf uit als een Chinees. Nou die bus dus, mijn god, de matrassen en kippen zaten nog net niet op het dak gebonden. We stapten in en waren kennelijk de laatsten die erin gingen, want er waren nog 2 plekken 'vrij'. Ik zeg 'vrij', want dit betekende een klim door het gangpad dat volgeladen stond met emmers en koffers en tassen en dozen en weet ik wat nog meer. Wellicht waren er mensen die zich ook zorgen maakten over die reactor en hun biezen hadden gepakt.... Er overheen geklommen kon ik op de achterste rij middenin plaatsnemen en Jorin 1 rij ervoor. Mijn benen moesten over een tas liggen. Op zich prima, ware het niet dat tijdens het rijden steeds bij iedere remeen zak hooi/mega slaapzakof iets dergelijksin mijn nek viel. De man naast Jorin moest en zou zijn tassennaast zich hebben en heeft de gehele rit van jawel: 6 uur: gestaan! Jorin zelf kon maar in1 houding zitten en verder niet bewegen. (ja natuurlijk heb ik mijn plek regelmatig aangeboden, maar hij wou niet. Iets waar ik niet heel erg rouwig om was, maar dat jullie het even weten). Na deze rit from hell kwamen we in weer een drukke stad aan. Verdomme nog aan toe! Waar is dat dorp?! De schone lucht? (en de rest...)Het boeker weer bij. (Money well spent...)Oh: een alinea gemist. There is the modern part en old part of the town. Ok dan.... Taxi gepakt en op naar the Old Town. Op zich zag dat er leuk uit, we vonden het wel heel toeristisch opgezet, maar kennelijk niet voor de blanke toerist. Hier werden ze helemaal stapelgek als ze ons zagen. Fotocamera's werden er gepakt, de paar schaarse woorden Engels uit de kast getrokken en vrouwen draaiden hun kinderen naar ons zo van: 'Kijk dat is nou een blanke!' Heel raar en nu begonnen we ons na een tijdje ook wel ongemakkelijk erbij te voelen, we werden echt gevolgd en soms kwam er eens iemand vragen wat we in China deden en wat we van China vonden. Nu wordt het probleem dat we China echt super vinden, maar onderhand echtstapelgek worden van het volk. Die lui meuren,maken kabaal voor 10, als je een rochel (en dan niet zo'n Nederlandse mietjesrochel maar echt een megaranzige) hoort, moet je alvast om je heen kijken of je hem niet op je voeten kan verwachten (zelfs vrouwen doen het!), ze smakken idioot hard en het allerergste: ze zijn met zoooo veel!Dus ons antwoord was maar dat we er waren omdat we het land mooi vinden.... In Langzhong zijn we 2 dagen gebleven. Toen weer tickets voor de bus gekocht, helaas ging er geen trein. We hadden geen Chinees tekstje meer hiervoor en moesten onszelf redden en Voila, hier kwam de point-it (plaatsjesboekje)weer van pas. Met eten bestellen, maar ook met buskaartjes halen, zeer gemakkelijk: u wijst op het plaatje en men snapt wat u wilt. Plaatsnamen uithet boekerbij en hoppekee klaar. Dus de bus in. En nu snapten we ook waarom de buskaartjes zo duur waren.... Een slaapbus?! Bedden in de bus, in 3 rijen en 2 hoog. Nog nooit gezien! Natuurlijk waren ze weer veel te kort voor ons lange slungels, maar ach je moet alles eens proberen. Nu zijn we dus in Chengdu. Weer een hele drukkemegastad. Wat dat betreft was Beijing toch het allerleukst!Maar morgen gaan we Panda's kijken en woensdag naar de grootste Buddha van China, om donderdag vervolgens alsnog te vertrekken naar.... Tibet!!!!!!!!!! Jeujjjjjj!!!! Het is gelukt!!!! Zijn er vandaag en gister de hele tijd mee bezig geweest en hebben verblijf in Tibet en treinkaartjesvoor het hoogste spoor van de wereld! Enige nadeel is dat je constant een gids bij je moet hebben, dus het moest allemaal georganiseerd, maar goed, maakt niet uit! We GAAN!!! Jorin viert zaterdag dus zijn verjaardag in Tibet: dus komt gezellig een Tibetaans biertje drinken!

PS Kreeg nu wel een gratis biertje van een Hosteltippy terwijl ik hier zit te typen, dus toch weer een punt voor China...

Xi'an: Nie zo veel an

We hebben het gered vanuit Beijing: helemaal zelf met de trein naar Xi'an. Ach, het was ook eigenlijk heel gemakkelijk omdat daar de plaatsnamen e.d. ook in het Engels staan aangegeven. Dus de trein was rap gevonden, toen nog de wagon, dezezag er nog vrij luxe uit vanaf de buitenkant. Er leek zelfs een badkamertje in te zitten. Ok: alleen een twee wasbakken en apart toilet, maar toch al beter dan dan de Trans-Mongolie-Express. Emmertje voor het spuug bij de deur, dus wellichtniks om over uit te glijden in het gangpad/bed. En Hopsa: ook nog degoeie coupe gevonden! Nou hier lagen we dus met 4 Chinezen, 3 hoog gestapeld. Op zich vonden we dat ook al een meevaller, want we dachten dat door de gehele wagon heen de bedden zouden zijn verspreid als ware een slaapzaal of zo. En toen bleek, want dit was niet aan de tickets te zien, dat we ook nog de onderste bedden hadden. De bovenste bedden waren nog een hele klim namelijk, dus dat was weer een gelukje. Vonden wij dan, want volgens de LonelyPlanetwaren dit de slechtste, alsmede de goedkoopste plaatsen, omdat die Chinezen daar bij je gaan zitten. Maar bij ons niet gelukkig. Soms helpt het gewoon om buitenlander te zijn denk ik. Anyway, wij zaten daar helemaal in ons nopjes te zijn enzo, totdat ik vond dat het tijd was om nog even een toiletbezoekje te plegen. Dus ik neem plaats achter een Tippiwan* in de rij voor het toilet. En wachten maar. En wachten en nog langer wachten. Ondertussen kwam er een treinconducteur voorbij en Tippi liet hem maar eens even aankloppen op de toiletdeur. Er bleek nog wel een levend persoon in te zitten, want er werd gereageerd. Nou, toen kwam er na nog eens 5 minuten (totaal 20 minuten gewacht) toch een moddervette Chinees naar buiten...nou echt niet normaal meer! Het verbaasde me dat ie door de deur paste! Tippi vond dat ik wel voor mocht. Oh ok. Dus ik naar binnen! Mijn God! Ik dacht dat ik gewoon direct flauwviel EN van de stank EN van het aanzicht! Het is dus zo dat die toiletten hier in China over het algemeen al echt drama zijn. Gewoon een gat in de grond en succes ermee. Er is noooooit toiletpapier en het is er altijd vies. Maar goed hier in de trein was het een regelrechte ramp! Die K**Chinees die had me daar een ravage achtergelaten, echt niet normaal meer! Ik wist niet of ik nou in dat gat moest gaan overgeven of gewoon waar ik voor gekomen was, maar uiteindelijk wist ikdoor mijn mond met sjaal ervoor adem te halen, mijn broekspijpen op te rollenenna nog eens10 seconden stond ik weer lucht te happen buiten. Tippi succes gewenst, aju paraplu, de rest van de reis houden we het wel op. Goed geslapen, dat dan weer wel. Op tijd aangekomen in een koud Xi'an. Door eenHostel-Tippi zijn we opgehaald van het treinstation, omdat we van te voren gereserveerd hadden. Fijn en dat voor maar 2,25 euro per persoon per nacht. Toen zijn we maar direct gaan doen waar we voor gekomen waren: op naar de kleipupkes, ofwel de Terracotta Warriors. 2200 jaar oud, dus we waren benieuwd. Nou we zullen wel weer vette cultuurbarbaren zijn (sorry Ross*), maar we vonden deze 'vondst van de eeuw' een behoorlijke tegenvaller! Er zouden er iets van 9000 staan, maar die zaten dus nog allemaal onder de grond. Je kon alleen vanbovenaf kijkennaarde 200 of zo dieze weer in elkaar gelijmd hadden, wantze waren eigenlijk allemaal kapot geweest en er stonden 4 Chinezen met allen een peuk op de lip half achter een tentje de 'puzzlestukjes bij elkaar te zoeken' en een beetje met een kwastje te pieren... Ja dan schiet het ook niet op natuurlijk! Dus 18 euroen een illusie armer weer naar buiten. De stad zelf vinden we nogal vies. Beijing was ook heel druk, maar was verder heel mooi. Hier hangt de smog je als mist voor de ogen. Deoverige sights van de stad hebben we bezocht, maar waren niet heel interessant. En nu hebben we het ook wel gehad met de steden en pakken we vanavond de trein (12 uur lang) en morgen de bus (nog eens 6 uur), zodat we hopelijk, eindelijk eens bij een echt authentiek Chinees dorpje komen, waar de tijdheeft stil gestaan, sex nog vies is en de lucht nog schoon...

*Tippiwan=Thaise aupair in de tvserieGooische Vrouwen. (maar ook om even aan te duiden dat de Chinezen allemaal erg op elkaar lijken...., maar dat vinden ze waarschijnlijk van ons ook. Voelen ons trouwens echt sterren hier, worden door iedereen aangegaapt en vandaag weer met schoolklas op de foto gegaan...)

*Ross=Archeologische vriend/friend.

(Voor meer info over Terracotta Warriors: http://nl.wikipedia.org/wiki/Terracottaleger)

Alle gekheid op een stokje in Beijing!

Na Mongolie hadden we nog 30 uur trein te gaan naar China. Op zich waren we(ok alleen ik dan) echt heel blij dat we uit de kou weg waren.Aan de Mongools-Chineze grens was het weer lang wachten, weer een lange paspoort en coupecontrole en daarna werden de wielen onder de trein nog verwisseld, omdat de sporen in China anders zijn. Op zich wel grappig die wielenwisseling. De wagons worden per stuk gelift, terwijl iedereen gewoon in de trein zit en je voelt er nauwelijks wat van, heel apart. We moesten alleen heel erg nodig naar het toilet, maar je mocht EN de trein niet uit EN je kon het toilet niet op, want die waren voor 6 uur (!) lang dichtgedraaid door de conducteurs. Ja, wij snappen ook wel dat zo´n monteur die die wielen verwisseld geen drol op de kop wil hebben, maar daar hadden ze best wat anders op mogen verzinnen (chemisch toiletje of zo, hoe moeilijk kan het zijn?). Dus toen we eindelijk weer gingen rijden stond de hele gang vol voor het toilet. Het laatste nachtje hebben we nog lekker gepit en toen werden we 's morgens dus wakker in het ochtendgloren van China! Prachtig mooi uitzicht, je bleef gewoon uit het raam kijken. Veel bergen en rivieren echt super! En toen kwamen we dus vanuit 'de rust' in de trein aan op het drukke centraalstation van Beijing.Even wennen, wat een gekkenhuis!En dan ook nog dat Chinese gejengel keihard op van die luidsprekers op het perron!Gelukkig zaten we trouwens nu wel met een fijne (lees: frisruikende) cabinemate in de coupe en nog heel aardig ook: Calvin (ja en hij is zeer Klein...

) uit Maleisie. Calvin is al bijna 5 maanden onderweg en heeft in die tijd heel Europa zowat doorgeploegd. Maar hij heeft een 'things to see' -lijst, waaruit blijkt dat ie het komende jaar de rest van de wereld ook nog doorgaat! We waren erg blij dat hij hetzelfde hostel koos als wij, want naast het feit dat hij goed gezelschap is, spreekt hij ook nog eens een aardig woordje Chinees (van de tv geleerd, net als wij met Engels bij ons, haha). Dus daar kwamen we zonder problemen aan. Helemaal prima hostel ook, want voor 3,50 euro pp vinden wij het niet erg om in een volwassenencouveuse te liggen, hoor Jolanda! ;-) Uiteraard hebben we alle hoofdattracties bekeken: De Verboden Stad, de grote muur, het zomerpaleis, Tiananmensquare, allemaal geweldig, hoewel het nu wel even met de tempels e.d. hebben gehad (ok, weer alleen ik). Beijing is echt gigantisch groot en we schatten dat we de afgelopen 3 dagen minimaal zo'n 40 km hebben gelopen! En dat terwijl het metronetwerk heel erg goed is. We zijn ook nog een avondje wezen 'shoppen', nou ja een beetje gezeurd op een 'namaakpruttelmarkt', maar kon toch schoenen en vest niet laten liggen voor samen 12,50 euro... Maar goed dat we met de rugzak zijn, want het is hier zo vreselijk goedkoop, na gigantisch afdingen (en dat vind ik super: 10 euro?! 'I give you 1!), dat je zo 5 paar schoenen, nieuwe tasjes en garderobe aan zou willen schaffen! Daarnaast zijn we ook nog naar een... 'insectenmarkt' geweest. Ze noemen het hier een foodmarket en op zich hadden ze ook wel lekkere dingen, maar vooral ALLE soorten insecten van enig formaat: op stokjes! GADVERDAMME! Zo verschrikkelijk ranzig: o.a. kakkerlakken, schorpioenen, libelles, krekels: you name it, we put it on a stick for you!... You try, you try! Well, no thank you Sir!Zelfs zeesterren en zeepaardjes kun je op een stokje krijgen. Ik heb Jorin nog geprobeerd om te kopen, maar ook voor 10 euro at hij geen kakkerlakken op en omdat ik dan ook eigenlijk niet meer met hem zou willen zoenen, heb ik maar niet doorgeboden.... We hebben het maar gehouden bij de Peking Eend, op zich al een stap, want ik vind het toch een beetje zielig zo'n Daffy Duck op te eten. Maar dat gevoel was rap over, want het was zooo LEKKKER!En zo heerlijk dat alles zo goedkoop is, als je het tenminste goed aanpakt. Wat dat betreft was het goed om een ervaren reiziger mee te hebben, die weet waar je moet zijn, goedkoop kan eten en reizen en dat je moet afdingen als er ergens geen prijs op staat. (een keer misgegaan, kop thee besteld, prijs vergeten te vragen: 5 euro lichter...) Gister hebben we voor 2 euro pp warm gegeten en als je alles gewoon met het openbaar vervoer doet (metro overal naartoe: 0,20 ct en bus 10 ct) in plaats van dure georganiseerde tours kun je lekker geld uitsparen (waar we dan helaas vaak weer bier voor halen haha, maar toch lekker zeer ruim binnen het budget)! En dat was dus Beijing, want vanavond hebben we weer een treinritje. We gaan naar Xi'an. Het is 1200 km, maar deze trein gaat wat sneller, want morgen om 9.30 komen we al aan. Hopelijk is het daar wat warmer, want hier is het steeds vies koud. Rond de -7 graden en je zou wel denken dat we nu wel wat kunnen hebben na Mongolie, maar er is hier zo'n vieze wind, dat het echt ijskoud aanvoelt. Het is ook nog maar de vraag of we nog naar Tibet gaan. Het is zo verschrikkelijk moeilijk om daar binnen te komen en zo asociaal duur en dan is het daar dus waarschijnlijk ook nog eens kouder dan in Mongolie (want het ligt veel hoger), dus we zien nog wel even. In de trein zitten we dit keer niet in een 4-persoonscoupe maar met meerdere mensen in een slaapwagon. 1^e klas was wel een 4-persoonscoupe, maar ja wel weer 2 keer zo duur. Maar we zijn benieuwd, want die Chinezen rochelen en spugenecht overal, maar hopelijk niet in ons bed en dan komt het wel goed.

Back to basic in Terelj National Park

Nou Bert was dus echt onze redder in nood. Toen hij ons ophaalde ratelde hij er meteen op los: Waren jullie eerder aangekomen? Hoe was de treinreis? Hebben jullie het koud? Ja sorry ik ben wat later. Hebben jullie honger? Toen hebben we hem rap onderbroken: JAAAA! En van het Nederlands met Amsterdams accent ging hij over op het Mongools, waarschijnlijk ook met Amsterdams accent. Maar respect voor hem: hij ratelde op dezelfde manier door en even later stopten we bij een tentje waar we normaal nooit naar binnen waren gestapt, omdat er wat ons betreft met grote letters: VOEDSELVERGIFTIGING op stond. Maar goed, we hadden echt berehonger, gezien het feit dat er gisteren op de perrons niets te koop was en we alleen nog maar een blikje tonijn als avondeten hadden. We kregen een soort van bapaubroodje zonder vlees met een gebakken ei. Verrukkelijk! Toen hebben we dus gedouched en even alles op internet gezet en gingen we door naar Terelj National Park. Het was niet alleen heel koud, maar het had ook nog eens gesneeuwd en de wegen zijn behoorlijk slecht die kant op, dus af en toe was het best link, in de 'auto' waar we in reden. (Annet, je mazdaatje was hier nog wel een jaartje of 10 door de keuring gekomen hoor, dus dan weet je het wel). Toen kwamen we na een uur rijden aan in het park en stopten we eerst bij de Ger van de chauffeur. We zouden overstappen in de jeep van Bert die hier geparkeerd stond, maar deze wou absoluut niet starten vanwege de kou. Terwijl Bert een kampvuur onder de motor aanlegde en met een gasbrander de remmen ontdooide (serieus!), mochten wij binnen bij de familie van de chauffeur wachten met een vers kopje boterthee. (geen aanrader) Maar daarna werd er ook een flesje Mongoolse wodka opengetrokken en werd de wachttijd daarmee zeer verzacht. Niet dat dat nodig was, want het was erg bijzonder om zo eens bij de locals binnen te kijken. We werden echt weer eens met de neus op de feiten gedrukt over hoe goed we het in Nederland hebben en kregen de neiging onze portemonnee op de kop te gooien en de reis wat in te korten.

Toen de jeep eindelijk weer wou lopen, vertrokken we naar het huis van Bert. Het gebied is heel erg heuvelachtig en we moesten half bevroren rivieren door, bij gebrek aan bruggen. Dus best spannend voor ons Hollanders. Zonder jeep redt je het in dit gebied absoluut niet. Toen kwamen we bij de Ger van Bert aan en kregen we ons eigen tentje toegewezen. Het vuur zou van te voren zijn aangemaakt door zijn vrouw, maar doordat we zo laat waren, was het vuur uitgegaan en was het steenkoud binnen! Dus Jorin mocht aan de slag met de houtkachel, die door de Mongolen ook als fornuis wordt gebruikt en al vlot was het echt een sauna binnen: lekker dus! J Toen was de dag al zowat weer om en kregen we avondeten in Bert zijn tent.' Typisch Mongools': kip-kerrie! Maar erg lekker! Hij heeft met zijn Mongoolse vrouw 3 kindjes en is een echte Nederlandse boer in Mongolie. Hij maakt hier echt alles zelf. Onder de tent heeft hij een kaaskeldertje: jonge kaas, oude kaas, komijnekaas: hij maakt het allemaal! Hij heeft paarden, koeien, varkens, konijnen, honden en ook nog een kat. Hij verbouwt allerlei groentes, slacht zelf zijn dieren, maakt zijn eigen kwark en weet ik wat allemaal nog meer. De kaas kregen we bij het ontbijt en was nog erg lekker ook! Bij de lunch kregen we nog wel wat Mongoolse dingetjes, iets van deeg met kaas en tomaat erin, ook helemaal prima! In de tent was het 's nachts soms niet zo prettig, we werden steeds weer wakker van de kou omdat het vuur uit was gegaan, dus dan moest ik Jorin weer uit bed gooien om het vuur aan te maken. Iets wat de vrouwen hier trouwens zelf doen: vuur maken, hout hakken, dieren voederen en melken, kinderen verzorgen, kwark maken en nog veel meer wat ik niet eens gezien heb. Je werd al moe als je er naar keek, wat een drukte op zo'n boerderij. Zelf was ik al blij als ik niet over mijn eigen broek en schoenen plaste buiten. Buiten? Ja buiten! De plee was een metertje of 100 lopen van onze tent en voor boodschap nummer 1 ging je echt niet in het stikdonker helemaal die kant op, dus namen we Berts spreekwoord 'Geeft Gods water terug aan Gods akker' ter harte en pisten we fijn rechts van onze kaboutervoordeur (zie foto) bij de Gertent. Wel nadat je eerst met je kont voor de kachel had gezeten, zodat je het net 2 minuten kon volhouden om te plassen met -17 graden. En nee, er kwamen geen ijsklontjes uit, de damp sloeg er wel af: even voor jullie info. Jorin heeft het trouwens ook nog voor elkaar gekregen om me, afgezien van voor het plassen, voor een wandeling de tent uit te krijgen, hoewel ik eigenlijk de hele dag in bed voor de kachel M&M's wou eten. Maar we hebben een heuvel beklommen die we achteraf behoorlijk hadden onderschat: we waren net voor het donker beneden, maar zelf zag ik al voor me dat de we er de nacht zouden doorbrengen, aangezien sommige delen van de 'heuvel' (berg!) verticaal bleken te zijn. Maar het is weer goed afgelopen. Het was uiteindelijk een geweldige ervaring. Maar we zijn nu weer blij, terug te zijn in de beschaving en weer te kunnen genieten van een lekkere douche, een toilet, een zacht bed en een 'vanzelf warm-blijvende' kamer. Luxe is zeer relatief.

PS Iedereen bedankt voor de warme reacties. Goed te gebruiken hier in de kou haha!

Teymur: Je muts is vaakdoor ons allebei gebruikt, erg blij mee. Dank je wel!Jalies: Ja we houden het nog zeer goed uit samen, afgezien van af en toe een irritante stinkscheet in een kleine ruimte...Natje: Je bent een schatje! Binnenkort kunnen we bellen! Jeroen de Belg: dank je wel! Leuk dat jij ons ook volgt!En dus verder iedereen: nogmaals bedankt en blijf reageren, want dat vinden we heeeeeel leuk! Dikke koude kus uit twee warme harten in Mongolie!

Bevroren groeten uit Mongolie!!

Hallooooo Allemaal! Nou we zijn net aangekomen in Mongolie na dus een geweldige treinreis! Aan de Russisch-Mongoolse grens hebben we trouwens een stop van bijna7 uur gehad! Tassen op de kop, coupe helemaal gechecked, de hele ratteplan! Al aangekomen in Mongolie, de tweede check, kregen we het evenSpaans(of Russisch) benauwd, want de datum van onze visa bleken niet te kloppen. Sukkels die we zijn, zo mee lopen pochen en verder nergens naar gekeken.Bleek voor januari2009 geldig te zijn. We hadden geluk datdedatum van uitgifteop oktober 2009 staat, anders konden we zo weer terug naar Rusland.(een ander meisjezonder visum was wel teruggestuurd, dus denk niet dat we overdrijven!)

Maar goed, Mongolie dus. We kwamen om 7 uur al aan ipv half 8.En wouden eerst ergens wat eten. Echt alles was noggesloten!Heel fijn, want het is hier GODVERGETEN KOUD!!! Serieus, ik heb dit nog nooit meegemaakt. -24 gradentoen we aankwamen. Echt afschuwelijk! Geen hond op straat.Sta je daar met je rugzak en bevroren snotpegels aan je neus. Geen idee waar ik hier ook alweer voor kwam! Goddank stopte er na een uur zoeken naar een eettent die open was, plots een auto. 'GOEDEMORGEN!' (in het Hollands dus!). Bert de Groot, waar we zouden overnachten in de Gertent in Terelj National Park,moest toch in de stad zijn en was ons maar gaan zoeken. Hoezeee!!!Zo blij! We zouden eigenlijkpasvanmiddag met de bus naar dat park. Is toch nog 70 km namelijk.Hij bracht ons even naar een Guesthouse waar we vanaf dinsdagavond zullen slapen en we nu even gedouched hebben (wat geweldig na een week geen douches en wassen uit de wasbak...). Bert haalt ons zo weer op en dan gaan we dusnaar deGertent.Jorin ziet maar, ik blijf binnen warm bij het vuur!!