Goed, dus weer een treinreis. Dit keer dus van Xi'an naar Guangyuan.11 uurtjes.Hier moesten we overstappen op de bus naar Langzhong. Het dorpje waar de tijd had stil gestaan, volgens de Lonely Planet. ('het boek')Ok let's go! Nou de treinreis van de vorige keer alsmede het toilet waren nog een feestje vergeleken bij wat we hier aantroffen, maar daar zal ik jullie verder niet meer mee vermoeien. We spraken op het station trouwens 2 Poolse mensen en die hadden nog een veel erger verhaal over een plee in een Oekrainse trein, waar de stront een halve meter boven het gat uit kwam en het touw aan de deur 'het slot' en je houvast was om erboven te hangen... In'het boek'stond al dat buitenlanders de toiletten traumatiserend zouden vinden. Endeze met mede-reizigers als ware het oorlogswonden werden besproken. Very true dus. Anyway, na 11 uur geen slaap, want het bleek een stoptrein te zijn (elk half uur een stop), was daar nog de uitdaging van het tickets kopen voor de bus. In Guangyuan hadden ze al lang geen buitenlander meer gezien, want we werden nagewezen op straat en uit/toegelachen. Gelukkig had een van de hosteltippy's in het Chinees opgeschreven dat we kaartjes konden kopen. Binnen een half uurtje hadden we ze en binnen een half uur gingen we ook al vertrekken. Mooi, want we hadden ook geen reden om hier te blijven. Industriestad, plutoniumreactor in de buurt: wegwezen dus, misschien lekt ie wel en voor je het weet zie je er zelf uit als een Chinees. Nou die bus dus, mijn god, de matrassen en kippen zaten nog net niet op het dak gebonden. We stapten in en waren kennelijk de laatsten die erin gingen, want er waren nog 2 plekken 'vrij'. Ik zeg 'vrij', want dit betekende een klim door het gangpad dat volgeladen stond met emmers en koffers en tassen en dozen en weet ik wat nog meer. Wellicht waren er mensen die zich ook zorgen maakten over die reactor en hun biezen hadden gepakt.... Er overheen geklommen kon ik op de achterste rij middenin plaatsnemen en Jorin 1 rij ervoor. Mijn benen moesten over een tas liggen. Op zich prima, ware het niet dat tijdens het rijden steeds bij iedere remeen zak hooi/mega slaapzakof iets dergelijksin mijn nek viel. De man naast Jorin moest en zou zijn tassennaast zich hebben en heeft de gehele rit van jawel: 6 uur: gestaan! Jorin zelf kon maar in1 houding zitten en verder niet bewegen. (ja natuurlijk heb ik mijn plek regelmatig aangeboden, maar hij wou niet. Iets waar ik niet heel erg rouwig om was, maar dat jullie het even weten). Na deze rit from hell kwamen we in weer een drukke stad aan. Verdomme nog aan toe! Waar is dat dorp?! De schone lucht? (en de rest...)Het boeker weer bij. (Money well spent...)Oh: een alinea gemist. There is the modern part en old part of the town. Ok dan.... Taxi gepakt en op naar the Old Town. Op zich zag dat er leuk uit, we vonden het wel heel toeristisch opgezet, maar kennelijk niet voor de blanke toerist. Hier werden ze helemaal stapelgek als ze ons zagen. Fotocamera's werden er gepakt, de paar schaarse woorden Engels uit de kast getrokken en vrouwen draaiden hun kinderen naar ons zo van: 'Kijk dat is nou een blanke!' Heel raar en nu begonnen we ons na een tijdje ook wel ongemakkelijk erbij te voelen, we werden echt gevolgd en soms kwam er eens iemand vragen wat we in China deden en wat we van China vonden. Nu wordt het probleem dat we China echt super vinden, maar onderhand echtstapelgek worden van het volk. Die lui meuren,maken kabaal voor 10, als je een rochel (en dan niet zo'n Nederlandse mietjesrochel maar echt een megaranzige) hoort, moet je alvast om je heen kijken of je hem niet op je voeten kan verwachten (zelfs vrouwen doen het!), ze smakken idioot hard en het allerergste: ze zijn met zoooo veel!Dus ons antwoord was maar dat we er waren omdat we het land mooi vinden.... In Langzhong zijn we 2 dagen gebleven. Toen weer tickets voor de bus gekocht, helaas ging er geen trein. We hadden geen Chinees tekstje meer hiervoor en moesten onszelf redden en Voila, hier kwam de point-it (plaatsjesboekje)weer van pas. Met eten bestellen, maar ook met buskaartjes halen, zeer gemakkelijk: u wijst op het plaatje en men snapt wat u wilt. Plaatsnamen uithet boekerbij en hoppekee klaar. Dus de bus in. En nu snapten we ook waarom de buskaartjes zo duur waren.... Een slaapbus?! Bedden in de bus, in 3 rijen en 2 hoog. Nog nooit gezien! Natuurlijk waren ze weer veel te kort voor ons lange slungels, maar ach je moet alles eens proberen. Nu zijn we dus in Chengdu. Weer een hele drukkemegastad. Wat dat betreft was Beijing toch het allerleukst!Maar morgen gaan we Panda's kijken en woensdag naar de grootste Buddha van China, om donderdag vervolgens alsnog te vertrekken naar.... Tibet!!!!!!!!!! Jeujjjjjj!!!! Het is gelukt!!!! Zijn er vandaag en gister de hele tijd mee bezig geweest en hebben verblijf in Tibet en treinkaartjesvoor het hoogste spoor van de wereld! Enige nadeel is dat je constant een gids bij je moet hebben, dus het moest allemaal georganiseerd, maar goed, maakt niet uit! We GAAN!!! Jorin viert zaterdag dus zijn verjaardag in Tibet: dus komt gezellig een Tibetaans biertje drinken!

PS Kreeg nu wel een gratis biertje van een Hosteltippy terwijl ik hier zit te typen, dus toch weer een punt voor China...