De trein is gaan rijden, langzaam verlaten we Moskou en gaan we steeds iets sneller. In de gang wordt hier en daar kennisgemaakt, maar dan gaat iedereen toch naar zijn/haar coupe, de spulletjes neerzetten en even zitten. We maken ons het ook gemakkelijk: de joggingbroeken gaan aan, maken ons bedje vast op met de lakens die we van een van de Chinese conducteurs hebben gekregen en maken onze eerst kop thee uit de heetwatertank in de wagon. Het Mongoolse vrouwtje, Dasha, heeft het zich ook comfortabel gemaakt en haar nette pantalon gewisseld voor een roze pyjama van knuffelstof... ok dan...Tijd voor een borrel! En al vroeg vallen we in slaap.

's Nachts worden we allebei wel een paar keer wakker. Die bedjes zijn echt keihard! We waren al blij dat ze op lengte waren voor ons, want het is weer erg krap zo.. Toch nog wat meer spek aan moeten eten, we hadden nog wel zo ons best gedaan, maar we krijgen steeds pijnlijke heupen. Het Mongoolse vrouwtje bepaalt een beetje de tijd, want hopsa om 9 uur gaan de gordijntjes open en valt het felle zonlicht naar binnen. Tijd om op te staan dan maar, hetgeen inhoudt dat we eigenlijk alleen even ons gezicht wassen, tanden poetsen en een kam door ons haar halen. Zij zit ook nog in haar roze knuffelpyjama, dus dan mogen wij dat ook! Dan begint het echte leven in de trein. Zeer relaxed. Boekje lezen, drinken halen, af en toe eens naar het toilet, een praatje maken met de andere wagonbewoners, potjes kaarten, of met 6 man in een coupe dobbelen, uit het raam kijken in de coupe, uit het raam kijken in de gang (ja je kunt niet de hele dag alleen maar zitten, ivm houten reet) en vooral heel vaak eten. Soms dan was er een momentje dat je zat te eten en tegelijkertijd een boekje zat te lezen. Dan werd ik alweer teruggefloten door Jorin: niet tegelijk doen! Zonde van de tijd! Hahaha! Eigenlijk vervelen we ons niet, je gaat er zo in mee, het kalm aan alles op zijn elvendertigs doen, ligt ons wel. In de trein is het afwisselend soms heel warm en soms behoorlijk koud, al naar gelang de Chinezen zin hebben om kolen in het vuur te scheppen. De tussenstukken tussen de wagons zijn bevroren. Als je er doorheen loopt moet je uitkijken dat je niet uitglijdt over het ijs! De stops zijn een fijne afwisseling, hoewel het niet saai is, is het lekker de benen even te strekken en frisse lucht op te snuiven. Dan is het ook weer eten inslaan bij baboesjka'. (We proberen van alles en worden gelukkig niet ziek.) Kijken hoe de het ijs van de trein af wordt gebikt en vooral zeuren hoe koud het is. Hier en daar loopt een eigenwijze treingenoot op blote voeten in slippers buiten met -15 of koopt er ook nog eens iemand een ijsje! Illegaal kopen we wodka, want officieel mag het op de stations niet verkocht worden. Dus in een zwarte zak, onder de jas. Slaapt ook wat lekkerder 's nachts! Maar je went er ook helemaal aan, het geschud en het geluid van de trein. Het heeft wat, zo'n grote lange zware trein, het geluid wordt vertrouwd en het voelt lekker dat je doorrijdt terwijl je ligt te pitten. Er zijn geen douches (mama!) dus na 3 dagen voelen we ons erg ranzig. We wassen ons met verfrissingsdoekjes en een washandje vanuit de wasbak waar we water uit de heetwatertank hebben gemengd met het koude kraanwater. Jorin wast mijn haar, weer wat deo en gezichtscrème op en zo voelen we ons toch weer een beetje mens. Helaas heeft ons Mongoolse coupemaatje daar geen boodschap aan, want zij lijkt het totaal niet nodig vinden om zich te wassen, gezien het handgebaar dat ze naar ons maakt. (een vlakke hand wordt naar beneden gezwaaid, zo van: Gekke westerlingen, waar maken jullie je druk over!) Oke dan, ben benieuwd hoe zo'n gertent zal meuren daar in Mongolie... Maar 'niet zeuren' moet dan maar het motto zijn vindt Jorin, ik word knettergek van de zure kaasstank van ons coupemaatje. (stinkmongooltje)

Het uitzicht is heel mooi, zelfs (misschien juist vooral) in deze tijd van het jaar. De kou heeft gewoon wat, buiten ziet het eruit als een winterwonderland, de uitzichten zijn prachtig. We rijden over grote bruggen waar de damp van de rivieren afkomt. Door steden met uitzichtloze flats, maar ook door idyllische dorpjes met schattige huisjes, waar trabantjes voor geparkeerd staan. Dan komen we 3 ochtenden later langs het Baikalmeer, zo indrukwekkend! Het duurt bijna 6 uur voor we er voorbij zijn. Dan verandert het land langzaam in steppegebied en weer hebben we een heel ander uitzicht. Geen sneeuw meer en opeens zien we ook dieren: koeien en schapen. Maar ook heuvels en bergen. Supermooi! We zijn vanaf Moskou al 5 tijdzones doorgekomen, maar in de trein wordt tot aan Mongolie, Moskoutijd aangehouden. Zelfs op de stations wordt de Moskoutijd aangegeven. Dus zo komt het voor dat we om 1 uur ´s nachts nog zitten te eten in de restauratiewagon, omdat het in Moskou nog maar 8 uur is! De sfeer in de trein is ook zooo gezellig! Als er wat lekkers wordt bemachtigd tijdens de stops, wordt er gedeeld, met elkaar gekletst en nu bereiken we langzaam de Mongoolse grens terwijl ik dit zit te typen. Toch maar weer eens uit het raam kijken. Dit hebben we nog nooit gezien. Echt geweldig deze treinreis!